دگرگونی در طراحی‌های مانتو در چهار دهه اخیر در ایران
مانتو به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ پوششی زنان ایران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به شدت مورد توجه قرار گرفت. زمانی که مانتوها بیشتر از تولیدات شخصی بودند و به ندرت در مغازه‌ها یافت می‌شدند؛ امروزه جایگاهی ویژه در کمد لباس‌های زنانه دارند.
پیدایش و گسترش استفاده از مانتو
واژه مانتو که ریشه در فرهنگ فرانسوی دارد، در قرون هفدهم و هجدهم میلادی به عنوان یک پوشش کاربردی مطرح شده است. اما در ایران، این لباس پس از انقلاب به شکل گسترده‌ای رواج پیدا کرد.
نقش مانتو در فرهنگ‌های متفاوت
مانتو در کشورهای مختلف جهان برای جلوگیری از کثیفی یا به عنوان نمادی از طبقه‌بندی اجتماعی استفاده می‌شده است. این پوشاک در دادگاه‌ها نیز مورد بهره‌برداری بوده، جایگاهی متفاوت در زمینه‌های حرفه‌ای و قضایی داشته است.
تصاویر متنوع از مانتوهای مورد استفاده در اروپا نشان‌دهنده تنوع در طراحی این پوشاک در طول تاریخ است.
توسعه‌یافتگی مانتو پس از انقلاب ایران، با توجه‌های بین‌المللی و تغییرات جامعه شکل گرفت و به یک عنوان اصیل ایرانی تبدیل شد.
آغاز استفاده از مانتو در ایران
ردای مردان ایرانی پیش از عصر پهلوی به نوعی مشابهت با مانتوهای امروزی داشت. اما با تغییر سیاست‌های فرهنگی و پوششی، مانتوهای طرح‌دار و فرم‌یکپارچه مدارس و ادارات جایگزین شدند.
مانتو و مدهای دهه شصت
در دهه ۶۰، مانتوهای با طراحی‌های ساده ولی شخصی مهم بود. عکس‌ها و فیلم‌های آن دوره نشانگر تنوع و تحولات پوششی مانتو در میان استایل‌های روزمره و هنرپیشگان است.
فیلم‌های دهه ۶۰ ایران، به عنوان منابع الهام‌بخش برای مدل‌های مانتو، نقشی برجسته داشته‌اند و سبک‌های پوششی نوینی را معرفی کرده‌اند.
طراحی‌های مانتو در نیمه اول و میانی دهه ۶۰
مانتوهای اوایل دهه ۶۰ با الهام از سبک بارانی‌ها و با طراحی‌هایی ساده و کاربردی وارد بازار شدند. رنگ‌های تیره نظیر خاکستری، مشکی و سرمه‌ای، و تنوعی محدود در سایزها و فرم‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.
دگرگونی ها در طراحی مانتو نیمه دوم دهه ۶۰
با ورود به نیمه دوم دهه ۶۰، مانتوها وارد فاز جدیدی از تغییرات شدند. مدل‌های گشاد و اورسایز جای خود را به آستین‌های پاکتی و اپل‌های بزرگ دادند. تغییرات در مدل‌ها و استایل‌های مانتو تدریجی بوده و با الگوبرداری از ترندهای روز دنیا همراه بود.
پیدایش مانتوهای مدرن در اواخر دهه ۶۰
در پایان دهه ۶۰، طراحان مانتوهایی با الهام‌گیری از پیراهن‌ها و کت‌های مدرن ارائه دادند. این دوره شاهد تغییر در سبک‌ها و تنوع رنگی بیشتر بود.
دوران تازه مانتو در دهه‌های پسین
با آغاز دهه ۷۰ و ۸۰، رنگ‌های روشن‌تر و پارچه‌های متنوع‌تری وارد صحنه مد شدند. دهه ۸۰ همچنین شاهد رقابت تنگاتنگ میان مزون‌ها و تولیدی‌ها برای ارائه طرح‌های جدید و مدرن بود.
طراحان مانتو با بهره‌گیری از الگوها و نمادهای اصیل ایرانی، سبک‌های نوینی از مانتوها را عرضه کردند که مورد استقبال جامعه قرار گرفت.
موضوع پوشاک ایرانی، به ویژه در حوزه مانتو، همیشه پر از چالش‌ها و نوآوری‌ها بوده است. دوران مانتو در ایران نشان‌دهنده فراز و نشیب‌های بسیاری است که در نهایت به عنصری ثابت در فرهنگ پوشاک زنان تبدیل شده است.
اکنون در سال ۲۰۲۱، تنوع طراحی‌ها و رنگ‌ها نشان دهنده‌ی پیشرفت قابل توجهی در صنعت مد و پوشاک ایران است.
